سنگنوردی چیست؟
سنگنوردی یا صخرهنوردی به فعالیتی گفته میشود که با ابزارهای فنی بر روی صخرههای طبیعی یا دیوارهای سالنی به صورت عمودی یا افقی انجام میشود. این رشته ورزشی رده سنی خاصی ندارد و از کودکان تا بزرگسالان با داشتن توان جسمی و حرکتی و زیر نظر مربی کارآزموده میتوانند انجام دهد.
تاریخچه سنگنوردی
در قرن بیستم با به وجود آمدن سالنهای سنگنوردی، بیش از ۲۵ میلیون نفر به این رشته گرایش پیدا کردند. این سالنها برای اولین بار در آمریکا و با عضویت بسیاری از کوهنوردان فنی تاسیس شد.
در سال ۳۲۷ قبل از میلاد، فتح صخره سوگدیان ازبکستان توسط سربازان اسکندر انجام شد. این فتح با صعود ۳۰۰ نفر آغاز و در آخر ۳۲ نفر کشته به جای گذاشت. در قسمتهای بومی آمریکا مانند آریزونا یا نیومکزیکو نیز نمونههایی دیگر از صخرهنوردی ساکنان به چشم میخورد که خانههایی در میان صخرهها ساختهاند که بدون استفاده از طناب قابل دستیابی نیست.
در سال ۱۴۲۹ آنتوان دو میل به درخواست چارلز هشتم به قله منت آیگویه در جنوب فرانسه صعود کرد. این صعود را میتوان تولد کوهنوردی و سنگنوردی دانست. اواخر قرن نوزدهم نقطه جدایی سنگنوردی و کوهنوردی بود. این زمانی اتفاق افتاد که کوهنوردان برای صعود به یک قله بدون پیمایش آن، تکنیکهای خاصی را آموزش دیدند. آنها با استفاده از تکنیکهای صعود مصنوعی مسیرهای یک قله را صعود میکردند.
در سال ۱۸۸۶، والتر پریهاسکت اولین صعود فری سولوی سوزنی ناپس را در انگلستان ثبت کرد. این صعود تولد سنگنوردی در انگلستان و او پدر سنگنوردی در بریتانیا شناخته شد.
جهت متصل نمودن ابزارهای دیگر به میخ،هانس فلیختل اتریشی در سال ۱۹۱۰ یک سوراخ به میخ استاندارد اضافه کرد. همچنین کارابین فولادی توسط اتو هرتسوگ ساخته شد.
دو ابزار دریل سنگ و بولت نیز تا سال ۱۹۲۷ اختراع شدند. تکنیکهای سنگنوردی اروپا در دهه ۱۹۲۰ در آمریکا نیز گسترش یافت. سنگنوردان نیز همانند کوهنوردان شروع به ایجاد باشگاه کردند و مسیرهای غیرممکن کمکم قابل صعود شدند.
امیلیو کومیچی که زادهی ایتالیاست نیز اغلب به دلیل اختراعات فراوان به عنوان پدر سنگنوردی در عصر مدرن شناخته میشود. او ابتدا غارنورد بود و سپس به سنگنوردی روی آورد. اختراع بیواک، پله رکاب متعلق به وی است و همچنین باعث رشد ابزارهای دیگر شد. وی به دلیل سقوط در سال ۱۹۴۰ درگذشت.
در ابتدا ابزارهای سنگنوردان کم بود و حتی فنون کار با طناب نیز مانند امروزه وجود نداشت بود و این باعث به خطر افتادن جانشان میشد. ابزارهایی مانند کارابینها و میخها اوایل قرن بیستم توسعه یافتند. در جنگ جهانی دوم طناب نایلونی ظهور کرد.
اولین کفش سنگنوردی با لاستیک نرم را پیر آلین در سال ۱۹۳۵ ساخت و تا قبل از آن سنگنوردی بدون کفش صورت میگرفت.
دیواره ال کاپتان توسط یک تیم به سرپرستی وارنهاردینگ با بیش از یک ماه تمرین صعود مصنوعی، در سال ۱۹۵۸ فتح شد که بعدها این دیواره تبدیل به خانه دیوارهنوردی شد. در قرن نوزدهم شکلی ازهارنس وجود داشت اما تا دهه ۱۹۶۰ شکل مدرنش ساخته نشد. اولینهارنس سنگنوردی توسط ترول ساخته شد و همچنین ابزارهای دیگر را نیز توسعه داد.
انواع شاخههای سنگنوردی
سنگنوردی داخل سالن
نوعی سنگنوردی که داخل سالن با استفاده از سازههای مصنوعی، که توسط افراد ساخته شده انجام میگیرد. این شاخه از سنگنوردی در دسترسترین و بهترین روش برای شروع سنگنوردی و کسب تجربه برای سنگنوردی طبیعی است. در سالنها محیط کنترلشده است و هیچی خطری ندارد و خبری هم از برف و باران نیست بنابراین یک فرصت عالی برای پیشرفت و رفتن به دل طبیعت است.
جالب است بدانید در سال ۱۹۸۷ اولین سالن سنگنوردی در ایالت واشنگتن، شهر سیاتل بنام ورتیکال تاسیس شد.
در دهه ۱۹۳۰ در ایالت واشنگتن دیوار شرمان از جنس سنگ و بتن برای آموزش سنگنوردی ساخته شد.
در دهه ۱۹۶۰ نیز در دانشگاه لیدز انگلستان نخستین دیوار سنگنوردی مصنوعی آجری بنا شد. بعدها در آمریکا از رزین پلی اورتان برای ساخت دیوارها استفاده شد.
بولدرینگ (Bouldering)
در دهه ۵۰ سبک بولدرینگ توسط پروفسور جان گیل که ژیمیناست هم بود، ظهور کرد. او گچ ژیمناستیک را نیز وارد این عرصه ورزشی کرد.
بولدرینگ شکل خاصی از صخرهنوردی است که روی سنگهای کوتاهتر و تختهسنگها از ۵ تا ۶ متری و بدون طناب و صعود مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) ولی بسیار تکنیکی و مهارتی انجام میگیرد.
این شاخه سنگنوردی با حداقل تجهیزات نیاز قابل انجام است و به طناب هم جهت حمایت احتیاجی نیست و در عوض از تشکهای مخصوص استفاده میشود. تمرینات این شاخه از سنگنوردی در سالن یکی از بهترین راهها برای تسلط یافتن به تکنیکهای سنگنوردی حرفهای و استفاده در طبیعت میباشد.
نکات ایمنی بولدرینگ
- حتما قبل از شروع بدن خود را گرم کنید و حرکات کششی انجام دهید. انگشتان، بازوها، گردن، پاها، پشت، ساق و همه بدن خود را بکشید و ضربان قلب خود را با دست زدن به گیرهها بالا ببرید.
- حواستان باشد به هیچ عنوان پشت یا زیر کسی که در حال کار کردن روی مسیر است، حرکت نکنید.
- قبل از صعود به تشک یا محل افتادن احتمالی خود دقت کنید، زیرا چیز کوچکی مثل کارابین یا حتی کیسه پودر میتواند در هنگام افتادن فرد مشکل ایجاد کند.
- هنگام افتادن یادتان باشد با خم کردن زانو و افتادن به پشت نیرو را به خوبی مهار کنید. در اینجا مانند یک نینجا عمل کنید و سعی کنید خودتان نیرو را دفع کنید و دائما متکی به تشک نباشید.
- از بازی کردن با گوشی و صحبتهای متفرقه خودداری کنید و سعی کنید در مواقع تمرین جدی باشید. زیرا اگر قصد پیشرفت به صورت حرفهای در این رشته را دارید تمرینات بولدرینگ بهترین روش برای شماست.
- مسیرهای بولدر معمولا در زبان انگلیسی مساله خوانده میشوند، پس در این شاخه هدف بالا رفتن از یک مسیر نیست بلکه حل یک مساله است. پس صبور باشید و از فرآیند حل مساله لذت ببرید.
- در این شاخه و به طور کلی رشته صخرهنوردی توان افراد با هم متفاوت است و هر سنگنورد قوتها و ضعفهای خاص خود را دارد. پس هرگز خود را با دیگران مقایسه نکنید و سعی کنید با تمرکز بر روی ضعفهای خود آنها را به نقاط قوت خود تبدیل کنید.
- چرخههای تمرین را رعایت کنید، بدین معنا که ابتدا با ۴ مسیر آسان گرم کنید، بعد از آن روی ۴ مسیر متوسط کار کنید و در آخر به سراغ ۴ مسیر سختتر و پر چالشتر بروید. عمل کردن طبق این روش هم تکنیکهای زیادی را پوشش میدهد و هم از دم کردن عضلات جلوگیری میکند.
- قبل از صعود تمرکز کنید، فکر کنید، یک طرح بریزید و تصمیم بگیرید که پاها و دستهای خود را چطور حرکت بدهید و سپس آن را به عمل تبدیل کنید.
- ترس از سقوط یه مانع بسیار مهم در عملکرد کوهنوردان و صخرهنوردان است اما این را بدانید که این رشته بر خلاف غرایز طبیعی ماست و شکستهای ابتدای کار برای همه وجود دارد ولی هنر این است که از شکست و افتادن نترسید و ناامید نشوید. از کم شروع کنید و به تدریج با تمرین به مهارتهای خود اضافه کنید تا در نهایت از صعود در طبیعت لذت ببرید.
سنگنوردی سنتی (Trad Climbing)
سنگنوردی ترد یا ابزارگذاری که به صعود سنتی یا تردیشنال نیز معروف است، شاخهای از سنگنوردی است که همیشه در فضای باز و بر روی یک صخره واقعی انجام میشود. یعنی جایی که هیچ بولتی از قبل زده نشده و شما خودتان مسیر را ایجاد میکنید و به جای استفاده از میانیهای ثابت از پیش تعیین شده از ابزارگذاری مانند میخ و فرند و کیل و… استفاده میشود.
در سنگنوردی ترد ذهن فرد درگیر ابزارگذاری است، پس شما به عنوان یک سنگنورد ترد باید در یافتن مسیر خبره باشید. همچنین دانش فنی لازم در مورد کارگاهها و تجهیزات و مهارت ایجاد آنها را داشته باشید. در این روش میانیها توسط نفر سرطناب گذاشته میشود و معمولا توسط نفر دوم جمع میشوند.
سنگنوردی اسپرت (Sport Climbing)
سنگنوردی اسپرت از عمومیترین شاخههای سنگنوردی است که کاملا بر روی توان فیزیکی و بدنی فرد تمرکز دارد و از صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) تشکیل شده که با کمک طناب از زمین صورت میگیرد. سنگنورد اسپرت برای صعود فقط باید بولتها را دنبال کند. در این شاخه شما متکی به توان بدنی خود هستید و میتوانید با مقدار کمی دانش کار با طناب و تجهیزات دیگر و شناخت بعضی گرهها در سالن یا فضای باز آن را انجام دهید.
سنگنوردی در طبیعت
شاخهای از سنگنوردی است که در طبیعت برروی دیوارهها و صخرههای طبیعی انجام میشود. سنگنوردی در طبیعت با سنگنوردی در سالن بسیار متفاوت است، زیرا همه چیز حتی فضای آن فرق دارد، پس آن را خیلی جدی بگیرید. نکات زیر را در سنگنوردی طبیعت همواره رعایت کنید تا صعود خاطرهانگیزی داشته باشید:
- یادتان باشد حتی بزرگترین کوهنوردان و صخرهنوردان ممکن است اشتباه کنند، پس مهم نیست که با چه کسی در حال صعود هستید گره خود و گره همطنابتان را مرتب چک کنید.
- قبل از شروع حتما کفشهای خود را پاک کنید و مطمئن شوید خاکی نیستند، زیرا کفش خاکی از چسبیدن مناسب کفش به خصوصی در تکنیکی مثل اسمیرینگ جلوگیری میکند.
- همیشه متواضع و مهربان باشد، همانطور که طبیعت با ما مهربان رفتار میکند. لبخند بزنید سلام کنید و انتقالدهنده حس خوب به همراهانتان باشید.
- حمایت کردن در صخرهنوردی طبیعت بسیار مهم است و حتی میتوان گفت جان دیگران در دستان شمای حمایتچی است، زیرا ترس و استرس در این شرایط بسیار بالاست پس تمرکز کنید و حواستان را کاملا به فرد صعودکننده بدهید تا او نیز با اطمینان به حمایت شما بر ترس و استرس خود غلبه کند و مسیر را با موفقیت بالا برود.
چک کردن صعودکننده در زمان انداختن میانی و … از وظایف یک شما به عنوان حمایتچی مسلط است. همچنین دقت کنید که مسیر نفر سرطناب در صورت سقوط چگونه خواهد بود.
- در مسیرها معمولا با میانیها و کارگاهایی از قبل مواجه میشوید که توسط افراد قبل از شما با هزینه شخصی برای استفاده همه قرار داده شده پس با احترام با آنها برخورد کنید، زیرا اینها چیزی جز عشق به طبیعت نیست.
- بولتها برای سالها در طبیعت زیر برف و باران و باد بودهاند، پس احتمال پوسیدگی آنها بالاست. بنابراین قبل از فشار آوردن روی میانیهای موجود در مسیر مانند رول بولت و میخ… از میزان استحکام آنها مطمئن شوید.
- خلاقیت با این رشته ارتباط مستقیمی دارد، پس شما هم خلاق باشید. روش صعود افراد دیگر لزوما روش مناسب شما نمیباشد، پس ذهن خود را باز و آزاد نگه دارید، سپس با تکنیکی که برایتان مناسب است عمل کنید.
- همیشه نکات ایمنی را رعایت کنید. این ورزش زیبا و هیجانی خطرناک هم هست، آن هم در صورتی که به نکات ایمنی بیتوجه باشید. در شناختهشدهترین مسیرهای صعود هم احتمال ریزش سنگ هست زیرا با طبیعت سروکار داریم که همیشه ما را غافلگیر میکند. ریزش مقدار کمی از خاک از زیر پای نفر بالایی یا کنده شدن یک گیره پوسیده میتواند به شدت دردسرساز و خطرآفرین باشد. پس همیشه هوشیار باشد.
صخرهنوردی چند طوله
این نوع از صخرهنوردی که به شکل ترد یا اسپرت انجام میشود، بدین صورت که صعودکنندگان تا جایی که بتوانند به عنوان یک طول طناب صعود کرده و کارگاه میزنند، بعد از آن نفر دوم صعود کرده و میانیها را جمعآوری میکند و همینطور طولها پشت سر همدیگر صعود میشوند.
دیوارهنوردی (Big Wall Climbing)
صعود به دیوارههای طبیعی بلند چندمرحلهای است که با ابزارگذاری به بالای دیوارههای مرتفع (چندین طول طناب) انجام میشود و معمولاً در زمانی بیش از یک روز صورت میگیرد.
قوانین سنگنوردی
هر رشته ورزشی یک سری قوانین مخصوص به خود دارد که باید رعایت شوند. سنگنوردی از این قاعده مستثنی نیست. در ادامه با یک سری قوانین مربوط به آن آشنا میشویم:
- بررسی سنگ با نگاه: در ابتدای مسیر صعود با بررسی سنگها میتوان مسیر مناسب را تخمین زد.
- نقش و وظیفه دست و پا: در زمان صعود پاها برای تحمل وزن و از دستها برای ایجاد تعادل استفاده میشود.
- داشتن سه نقطه اتکا: برای حفظ تعادل و استقامت بالاتر از سه نقطه اتکایی که یک دست و دو پا یا دو دست و یک پا باشند، استفاده میشود.
- استفاده از نوک کفش هنگام صعود: استفاده از نوک کفش باعث کاهش وزن روی گیرهها، کنترل بهتر وزن، حفظ فاصله اصولی با سنگ و دید مناسب میشود.
- رعایت فاصله مناسب: برای دید بهتر به گیرهها و تغییر جهت باید بدن فاصله مناسبی از سنگها داشته باشد که نه نزدیک و نه دور به سنگها باشد.
- صعود نردبانی: همانند بالا رفتن از نردبان دستها و پاها در امتداد بدن قرار میگیرند و هنگام حرکت یک پا مستقیم و پای دیگر از زانو خم است و حرکت رو به بالا انجام میشود.
- رعایت فاصله عرضی دست و پاها: هنگام صعود برای حفظ تعادل، دستها و پاها به اندازهی عرض شانه باز میشوند.
- قیچی نکردن دست و پا: این حالت شبیه به ضربدر است و چون وزن بدن به سمت مخالف گیرهها تمایل دارد و برهمزنندهی تعادل است، بنابراین توانایی ایستایی بسیار کم است.
- قرار گرفتن درست طناب حمایت: برای حفظ تعادل، زمانی که به صورت افقی سنگنوردی میکنید، باید طناب سمت سنگ و مخالف جهتی که حرکت میکنید قرار بگیرد و زمانی که صعود میکنید طناب حمایت باید در بین دستها قرار بگیرد.
- روش تعویض دست و پا: ابتدا از استحکام گیرهها اطمینان حاصل کنید، سپس دست آزاد را به جای دست ثابت قرار دهید و همین امر را برای پاها تکرار کنید یا میتوان ابتدا دست آزاد را روی دست ثابت قرار داد و سپس دست زیری را برداشت که برای پاها نیز همین امر تکرار میشود.
- شرایط عمومی صعود: صعودی موفق خواهد بود که با تکنیک و حداقل انرژی انجام شود.
اصطلاحات سنگنوردی
- دستگاه آبالاکو ترد (Abalakov Thread): به کمک این وسیله که به V-Thread هم معروف است شخص میتواند در شرایط یخزدگی فرود بیاید.
- آپلاین استارت: صبح زود بهترین موقعیت یخ و برف در آلپ است که کوهنوردان از این فرصت استفاده میکنند. در این حالت به صف کوهنوردان دیگر نیز برخورد نمیکنند.
- آبسیل: راپل نام دیگر این ابزار است که برای فرود استفاده میشود.
- لنگر: نصب تجهیزاتی برای تحمل وزن بالای طناب
- اسندر: برای صعود از طناب بکار میرود.
- باشی (Bashie): این ابزار از جنس مس ساخته شده است که در شکاف کوه فرو میرود.
- حمایت: این روش با طناب پیچیدن یا وسیلهای که افزایشدهنده اصطکاک باشد، مانع از سقوط سنگنورد میشود.
- بیواک: به اردو زدن میان کوهنوردی حتی هنگامی که مکان مناسبی جهت استراحت وجود ندارد، گفته میشود.
- بولارد: به برآمدگی سنگی یا یخی که بتوان در آن نقطه حمایت ایجاد کرد گفته میشود.
- بلدرینگ: به سنگنوردی روی تکه سنگهای کوتاه گفته میشود.
- پیچ: جهت نصب چوب لباسی صخره را سوراخ میکند و یک پیچ در آن سوراخ ایجاد میشود.
- سطل: دستگیرهای بسیار بزرگ
- دست انداز: به سریع حرکت دادن دست از یک تکیهگاه به تکیهگاه دیگر گفته میشود.
- تخته کامپاس: به نوعی صخرهنوردی که بدون استفاده از پا انجام شود، گفته میشود.
- کارابین: به حلقههای فلزی و قلابهایی که طناب را به محل اتکا متصل میکند، گفته میشود.
- چاس: صخرههای فشرده یا شکننده
- برش: به عمل اتصال به لنگر گفته میشود.
- خم: هنگامی که تکیهگاه را با حداکثر نیروی ممکن بکشیم از این اصطلاح استفاده میشود.
- چین: به جایی که فقط توسط نوک انگشتان قابل نگهداریست، میگویند.
- دشوار: به سختترین قسمت کوهنوردی میگویند.
- لنگر مقاوم: لنگری که جهت محافظت در زیر یخ یا برف دفن شده باشد به این اصطلاح معروف است.
- کف: زمین
- دیسندر: افراد برای فرود به صخره از این وسیله استفاده میکنند.
- تکنیک طناب دوتایی: به تکنیکی میگویند که در صعود به قله، از دو طناب مجزا استفاده شود.
- داینو: جهت گرفتن یک تکیهگاه پرش یا جهشی انجام میشود که به آن داینو میگویند.
- زانوهای الویس: یعنی هنگامی که زانوهای کوهنوردان خسته میشود.
- کوهنوردی عمودی: به صخرهنوردی عمودی با استفاده از گیرههای انگشت میگویند.
- طناب ثابت: اگر نقطه اتصال یک طناب ثابت باشد آنگاه آنرا طناب ثابت مینامند.
- متزلزل: به موقعیتی که از پا نه برای فشار دادن بلکه برای تعادل استفاده میشود، میگویند.
- فلش: به صعود موفق با اولین تلاش گفته میشود.
- صعود آزاد: به صعود کردن عاری از هرگونه طناب یا کمکی گفته میشود.
- سراشیبی: جهت کسب موفقیت بهتر از دیوار شیبدار یخی استفاده میشود.
- گراول: به استفاده از تکنیکها و مهارتهای سطح پایین گفته میشود.
- گومبی: این نام برای کوهنورد عجول یا تازهکار است.
- مهار: کمربندی که اجازه آویزان شدن از طناب را به صخرهنورد میدهد، مهار نام دارد.
- تونل: به تندباد ناگهانی که روی صخرهها رخ میدهد، میگویند.
- های بال: به سقوط یک تخته سنگ گفته میشود.
- تکیهگاه: جایی که هنگام کوهنوردی به آن تکیه میدهند.
- گرفتگی: هنگامی که قسمتی از بدن را در شکاف کوه قرار دادهایم، از این اصطلاح استفاده میشود.
- کوهنورد راهنما: به کوهنورد با تجربهای که طنابها و قلابهای محافظ را متصل میکند، گفته میشود.
- استراحت دست: زمانی که در کوهنوردی به دست احتیاجی نباشد و فقط از پا استفاده شود، آنگاه دست استراحت میکند.
- جای دست: جایی کوچک که انگشتان دست به آن تکیه میدهند.
- پوست انداختن: سقوط کردن
- پاندول: برای نگهداری خود، از اطراف تاب خوردن را پاندول مینامند.
- میخ: به میلههای فلزی بلندی که مانند لنگر داخل برف گیر میکنند، گفته میشود.
- پک لوازم: به مجموعه لوازمی که هنگام صعود حمل میشوند گفته میشود.
- محوطه فرار: به قسمت فوقالعاده خطرناک مسیر گفته میشود.
- سنگریزه: صخرههای کوچکی که به آسانی میشکنند.
- نیم طناب: بیشتر در یخنوردی در مسیرهای تیز و خطرناک استفاده میشود.
- گیر انداختن خود: جهت جلوگیری از سقوط هنگام بهمن، تبر را در یخ فرو میبریم و خود را گیر میاندازیم.
- پایان نوک: انتهای طنابی، که به کوهنورد راهنما متصل است.
- شل: به آن قسمت از طناب کوهنوردی که کشیده نمیشود گفته میشود.
- اسپرگ: به دستگیرهای گفته میشود که انگشتان در آن جهت مخالف دارند.
- نوک: بالاترین نقطه یک قله است.
- تراورس: به حرکت افقی در حین بالا رفتن از کوه گفته میشود.
لوازم مورد نیاز سنگنوردی
- هارنس
- کلاه ایمنی
- تلفن همراه
- کفش سنگنوردی
- تجهیزات حمایتی و فرود
- انواع کارابین: HMS- گلابیشکل- ساده- پیچ
- ATC
- پودر و کیسه پودر
- لباس صخره نوردی
- هشت فرود
- دیزی چین (Daisy Chain)
- یومار
- چکش سنگنوردی
- میخ (Piton) سنگنوردی
- رول و مته رول
- کرول
- گری گری (Grigri)
- طنابچه پروسیک
- شانت
- فی فی هوک (Fifihook)
- قرقره(Pully)
- ریورسو (Reverso)
- تسمه (اسلینگ) و کوییکدرا
- connect adjiust (خود حمایت)
- پله رکاب
- ابزارهای حمایت میانی
- انواع طناب (طناب انفرادی- طناب صخرهنوردی): برای شناخت و کاربرد طنابها این مقاله را بخوانید.
مزایای سنگنوردی
- پیشگیری از بیماریهای مزمن: برای پیشگیری از بیماریهای قلبی، فشارخون بالا، کلسترول خون و دیابت این ورزش پیشنهاد میشود و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، سنگنوردی را فعالیت فیزیکی با شدت معرفی میکنند. برای کسب مزایای سلامتی این رشته ورزشی کافیست طبق دستورالعملهای سال ۲۰۰۸ فعالیت فیزیکی برای آمریکاییها، این ورزش را فقط ۱:۳۰ تا ۲:۳۰ ساعت در هفته انجام دهید.
- مزایای افزایش قدرت و استحکام: مجله Journal of Human Kinetics در سال 2011 گزارش می دهدکه اغلب سنگنوردان حرفهای شاخص تودهی بدنی پایین، درصد چربی بدن کم و قدرت گریپ دست بیشتری دارند.
- مزایای روانی: در سال ۲۰۰۸ سالنامه روانپزشکی عمومی بیان کرد: سنگنوردی به بهبود خلق و خوی افراد مبتلا به افسردگی کمک بسیاری میکند.
- سنگنوردی بسیاری از ماهیچهها را درگیر میکند: این ورزش موجب افزایش استقامت بدنی، انعطافپذیری و چابکی و همچنین تقویت ماهیچههای بالا و پایین تنه، پشت و شکم، پاها، دستها و انگشتان میشود.
- مزایای سنگنوردی برای کودکان: این مهارتی است که باعث افزایش اعتمادبهنفس، تقویت سیستم وستیبولار یا حس تعادل و برنامهریزی حرکتی در کودک میشود. بدین صورت که او ابتدا به اینکه چه حرکتی کند فکر میکند، سپس محاسبه میکند از کدام عضلات چگونه استفاده کند و در نهایت آن حرکت را انجام میدهد. همین روند باعث افزایش اعتمادبهنفس در کودک میشود.
- دیسپراکسیا یا اختلال کنش پریشی و صخرهنوردی: افرادی که دچار اختلال حرکتی (دیسپراکسیا یا اختلال کنش پریشی) هستند، در انجام کارهای حرکتی دچار مشکل هستند که با استفاده از سنگنوردی یاد میگیرند باید خود را وادار به انجام حرکاتی کنند و این وادار کردن باعث تقویت حرکات آنها میشود.
معرفی برخی دیوارههای طبیعی ایران برای سنگنوردی
- دیواره لجور در شهرستان شازند اراک
- دیواره یافته در استان لرستان
- علمکوه در استان مازندران
- دیواره اخلمد در شهرستان مشهد
- بیستون در استان کرمانشاه
سخن آخر
از دیرباز تا به امروز سنگنوردی یک رشته ورزشی شناختهشده و پر از هیجان است که می تواند برای جسم و روان هر فرد بهبود بخش باشد. رشد ابزارآلات و قوانینش در طول تاریخ بشریت باعث شده که امنیت این ورزش برای همگان تامین بشود و همچنین هر روزه طرفداران بیشتری پیدا کند.
این ورزش نیز همانند ورزشهای همخانوادهاش محبوبیت زیادی دارد. این ورزش نوع سالنی هم دارد که افراد به جای انجام ورزش در طبیعت میتوانند در سالن ابتدا آنرا فراگرفته و تجربه کنند تا زمانی که حرفهای شدند به طبیعت بروند. این ورزش شامل اصطلاحاتی است که به فهم قوانین و حرکات و استفاده از ابزار آلاتش کمک میکند.
البته لازم است برای ورود به این رشته بدن خود را بشناسید و ورزشهای استقامتی دیگری نیز مانند کوهنوردی، پیادهروی، دو میدانی، وزنهبرداری، بدنسازی نیز انجام دهید تا استقامت بدنی خود را بالا ببرید. یکی دیگر از موارد مهم در این رشته و سایر ورزشها توجه به تغذیه صحیح است. برای اینکه با مبحث تغدیه آشنایی کامل پیدا کنید از شما دعوت میکنیم این مقاله را بخوانید.
تمامی وسایل مورد نیاز برای سنگنوردی در سایت یاناکوه از برندهای مختلف و شناختهشده با بالاترین کیفیت و قیمتهای مناسب برای خرید شما عزیزان قرار داده شده است.